In gesprek met Meester-Gezel matchmaker Sofie Cornelissen en Speerpuntcoördinator cultuur Rob Ribbink: “Kunsteducatie is geen bijvak, maar een basisvaardigheid”

Van theorie naar praktijk

Cultuur Oost hielp in de zoektocht naar oplossingen. Zo kwam het Meester-Gezel traject in beeld: een aanpak die al eerder succesvol was in Limburg. Rozet nam vervolgens de rol van uitvoerende partij op zich. Sofie Cornelissen, zelf theaterdocent met jarenlange ervaring in het basisonderwijs, werd gevraagd als matchmaker en begeleidt de duo’s.

Voor Sofie was meteen duidelijk waarom deze vorm zo waardevol is. “Je leert het meeste door te doen. In trainingen deel je kennis, maar in dit traject kijk je mee in de praktijk, stel je vragen en ervaar je het zelf. Er is geen handboek voor het werken als kunstvakdocent op een basisschool. Dit leertraject biedt de ruimte om samen te ontdekken hoe het werkt.”

En dat gebeurt ook echt, merkt Sofie: “Duo’s ontwikkelen samen lessen, leren van elkaars aanpak en stellen elkaars werkwijze ter discussie. Dat werkt enorm verdiepend. Meesters reflecteren opnieuw op hun eigen manier van werken en gezellen durven meer los te laten.”

Gelijkwaardigheid als uitgangspunt

Een belangrijk verschil met bijvoorbeeld een stage, is dat dit traject een gelijkwaardige samenwerking vereist. “Je bent gelijkwaardig aan elkaar, maar hebt een andere rol en dát is heel behulpzaam. De meester heeft meer ervaring, maar de duo’s zien elkaar vooral als collega,” zegt Sofie. “Het feit dat de meester de verantwoordelijkheid heeft om de gezel mee te nemen, zorgt voor richting en focus.”

Volgens Rob zit daar de kracht van het leertraject. “Zoals Sofie al aangeeft, het is geen stage. Juist omdat je geen toets of examen doet, is er ruimte voor experimenteren en ontwikkelen.”

Een oproep aan het onderwijs

Sofie benadrukt dat het succes van dit traject ook samenhangt een goede aansluiting in het onderwijs. “Er is veel waardering voor dit traject vanuit het onderwijs, maar het is belangrijk dat de kunstvakdocenten ook ergens stabiel aan de slag kunnen. Kunstvakken zijn nog te vaak aanvullend, terwijl ze een onmisbaar onderdeel vormen van goed basisonderwijs.”

Daarin ziet Rob ook een rol voor schoolbesturen. “Ik zie kunsteducatie als volwaardig vak, net als rekenen en taal. En zoals bij gymnastiek, heb je daar vakdocenten voor nodig. Dat doe je er niet even bij.”

Leren over het onderwijs en elkaar

Tijdens het traject leerde Sofie ook zelf. “Ik realiseer me dat er veel meer verbinding nodig is tussen de kunstvakopleidingen, de Pabo, scholen en culturele instellingen. Iedereen heeft een eigen visie en ideeën. Door dit te combineren, kun je elkaar versterken.”

Rob ziet het traject dan ook als een schakel. “Als nog meer organisaties dit project dragen, faciliteren ze basisscholen in de regio met voldoende bekwame vakdocenten. Zo krijg je een regio met een serieuze plek voor kunsteducatie en waar vakdocenten er ook echt van kunnen bestaan. En krijgen kinderen les van professionals die hun vak verstaan; we doen het uiteindelijk voor die kinderen.”

Ruimte voor creativiteit is ruimte voor kinderen

Tot slot benoemt Sofie de waarde van kunstonderwijs. "Kunstdocenten in het basisonderwijs zijn medenieuwsgierigen die samen met kinderen vragen verkennen. Een creatief vak biedt veel meer dan alleen plezier; het leert ze om te ontdekken en zelf na te denken. Ze ervaren dat er meer oplossingen zijn voor één probleem en dat het zoeken naar oplossingen leuker is dan de uitkomst zelf. Dat verrijkt elke les, niet alleen kunst. Zonder kunstdocenten mist een school deze rijkdom. Of, zoals een leerling vroeg: 'juf, heb je alsjeblief nóg een probleem voor me?'."